سخن از شخصیتی‌ست که خستگی‌ها را خسته کرده بود. شخصیتی که در بحرانی‌ترین شرایط، جامعه را از تفرق و تشتت نجات داده بود. شخصیتی که عموم مردم به‌جای خود، خواص را هم شیفتۀ خویش گردانیده بود.
شهید دکتور محمد ایاز نیازی رحمه الله علیه مجتهدی دانا، خطیبی توانا، مدیری بی‌بدیل، اسطوره‌ای تکرارنشدنی، دانشمندی متبحر و عالمی متفکر بود. ایشان در قرنِ افول انسانیت، انسان‌سازی کرده و اندیشه‌های مرده را بارور کرده بود.
شهید دکتور محمد ایاز نیازی رحمه الله نمونۀ کاملی از اعتدال و میانه‌روی بود و نیز معتقد بود بشر باید از قله‌های «افراط» و لغزشگاه‌های «تفریط» دوری کند و راه میانه و «اعتدال» را سرلوحه خویش قرار دهد.
شهید دکتور محمد ایاز نیازی در راه پیشبرد اهداف انسانی و اسلامی شبانه‌روز در تلاش و تکاپو بود و لحظه‌ای آرام و قرار نداشت و بسان یک پدر دلسوز حکیم دانا و مربی مشفق در راه اصلاح جامعه می‌کوشید.
حضرت شهید دکتور محمد ایاز نیازی رحمه الله علیه زبان گویای مطالبات برحق ملت و جامعه بشری بود. استاد شهید تکریم انسان‌ها و دادن حقوق اقوام و مذاهب مختلف را وظیفۀ حکومت‌ها و دولت‌ها می‌دانست و معتقد بود که رعایت حقوق شهروندی باید در اولویت قرار گیرد.
در مسلک استاد تفرقه و دودستگی معنایی نداشت . او نه‌تنها از سکوت در برابر ناعدالتی‌ها خودداری می‌کرد، بلکه سکوت در برابر ظلم را ظلم مضاعف در حق مظلوم می‌دانست.
مطالبات شهید نیازی همیشه در چارچوب قانون اساسی کشور و قوانین بشری بود و فراتر از آن هیچ درخواستی مطرح نمی‌کرد. در بیان حقوق پایمال‌شدۀ افراد جامعه واهمه‌ای نداشت و مصلحانه دنبال حقوق ملت و مردم بود و هدفش از بیان مشکلات، نه تخریب بود و نه اهداف دیگر، بلکه هدفش توازن و رسیدن جامعه به جایگاه واقعی بود.
خلاصه اینکه شهید دکتور محمد ایاز نیازی گوهر گران‌بها هدیۀ خداوندی بود برای جامعۀ ما.
حضرت استاد بالیلای شهادت هم آغوش شد وتاج پُر افتخار شهادت را برسر نهاد وزنده وجاوید شد امّا صبر سکون مارا با خود برد.از غروب این خورشید فروزان ازسقف نیلگون آسمان علم وعرفان،آسمان زمین به فغان آمدند وهریکی را اشک بار دیدیم.باگذشت این همه مدت حالت عادی خود را به دست نیاوردیم از اندیشه‌های اصلاحی و مسیر معتدلانۀ شهید زنده به یاد بهره جوییم.
استاد نصرت الله قائد مخدوم زاده.
۱۴۰۲/۹/۱۳ ه ش
