امروز چهاردهم ثور برابر است به سی و ششمین سالروز درگذشت استاد خلیل الله خلیلی، سیاستمدار، ادیب، سخنور، سخنسرا، استاد سخن و شاعر معروف افغانستان.
نویسنده: محمد اکرام اندیشمند.
انا لله و اناالیه راجعون
یادش گرامی و روحش شاد باد!
استاد خلیل الله خلیلی در ماه شوال ۱۳۲۵ هجری قمری در باغ شهرآرای کابل زاده شد. پدرش مرحوم میرزا محمد حسین خان مستپفی الممالک از قبیله ی صافی و از مردان نامدار عصر خویش بود.
استاد خلیلی در هفت سالگی مادرش را دست داد و در ۱۱ سالگی پدرش را شاه امان الله خان اعدام کرد و تمام دارو ندار پدرش مصادره شد.
کودک یازده ساله در نبود مادر و پدر و بدون هیچ ملکیت و سرپناه آواره گردید. روز و روزگار سختی را سپری کرد. در زمان سلطنت کوتاه امیر حبیب الله کلکانی مستوفی مزارشریف تعیین شد. پس از سقوط سلطنت وی به تاشکند رفت و سپس به هرات آمد و با پیشنهاد سردار شاه محمود کاکای محمدظاهرشاه و با کوشش سردار نجیب الله وزیر معارف وقت به کابل آمد و از سوی شاه به معاونیت دانشگاه کابل گماشته شد.
استاد خلیلی پس از آن وظایف مختلفی در دولت سلطنتی انجام داد. آخرین سمت او سفارت افغانستان در عراق بود که کودتای ثور ۱۳۵۷ او را بسوی اروپا و امریکا برد و سپس به پاکستان برگشت و در اسلام آباد اقامت گزید و با استاد ربانی رهبر جمعیت اسلامی افغانستان رابطه ی نزدیک همکاری ایجاد کرد.
استاد خلیل الله خلیلی در ۱۴ ثور ۱۳۶۶ خورشیدی در پاکستان وفات یافت.
چه گلها چیده ام از آرزو در دامن فردا
که سازم از بهار وهم رنگین گلشن فردا
مرا از مزرع دیروز چون جز غم نشد حاصل
بده می تا درین آتش بسوزم خرمن فردا
شب عمرم در این ظلمت سرا با درد و غم بگذشت
ندارم بعد از این چشم امید از روزن فردا
حساب زندگی از سعی ما افزون نمیگردد
مکش بیهوده خود را از هراس مردن فردا
ز بار زندگی خم گشته پشتم بیم آن دارم
که نتوانم نهم این بار را بر گردن فردا
استاد خلیلی