#عوامل_دين_گریزی_الحاد_و_دین_ستیزی
فضل الهادي وزين
الحاد یا آتییزیم یعنی انکار وجود خداوند و بالتبع خروج از دايره ی ايمان و اسلام اگر در بعض حالات اسباب فکری و اساس در شک و شبهه و فقدان تصور واضح و مبتنی بر دليل پيرامون انسان، طبيعت و هستی دارد،در موارد و حالات زیاد، سقوط در سياه چال الحاد و بی دینی ريشه در ناهنجاری های روانی و مشکلات اجتماعی دارد.
جنگ ،ظلم، فقر شدید، بی کاری،مشکلات و خشونت های خانوادگی، افسردگی ،امراض روانی، یأس، بد رفتاری متوليان امور ديني و مذهبی، اختلافات سیاسی ، تصادم و دسته بندی های داخل گروهی و حزبی،سرخوردگی،عقده های جنسی،و چیز های دیگر ازين قبيل سبب می شوند تا عده ی از افراد تند خو،پرخاشگر، عقده ای بار آمده و در صدد عصيان و تمرد علیه خانواده،جامعه و دين شوند و در نهايت سرنوشت شان انکار از وجود خدا می انجامد.
آنچه را در بالا گفتم بر طیف وسیعی از ملحدان اسلام ستيز افغانی یعنی وطنداران آتییست ما قابل تطبیق است.
بدون ذکر نام ها ، ملحدانی را می شناسم که الحاد و بی دینی و اسلام ستیزی آنان در اصل نتيجه ی عوامل روانی(سایکولوژیک) و عوامل اجتماعی و اقتصادی است و شبهات و مشکلات فکری اسباب ثانوی و مکمل اين انحراف را تشکيل مي دهد.
می خواهم بگويم که الحاد و دین ستیزی تنها انحراف فکری نيست بلکه ريشه های آن را نخست در مشکلات و ناهنجاری های روانی، اجتماعی ،سیاسی و اقتصادی باید جستجو کرد.
به تعبير ديگر تعامل با گرايش های الحادی و اسلام ستیزی در افغانستان تنها با راهکار های مبارزه و سعی فکری ممکن نيست بلکه باید به عوامل و اسباب اجتماعی و روانی این پديده ی انحرافی نیز توجه داشت.