بررسی فقهی وحقوقی ارث کودک ناشی از تلقیح مصنوعی
محمد عمر مبارز *
در فقه وحقوق اسلامی هنگامی بین دو نفر توارث برقرار می شود که میان وارث ومورث رابطه زوجیت یا قرابت وجود داشته باشد که از آن تحت عنوان موجبات ارث بحث می شود، در فقه قدیم وحقوق افغانستان تنها همین دو روش متعارف است اما از روش های نوین باروری که از جمله مسائل مستحدثه و نوظهور در حقوق و فقه اسلامی است، مسکوت مانده است، لذا مستلزم کنکاش وبررسی است.
این پژوهش ارث کودک ناشی از تلقیح مصنوعی را درحقوق افغانستان، باروش کتابخانه ای، توصیفی- تحلیلی وبا تکیه بر منابع فقهی وحقوقی مورد بررسی و ارزیابی قرار داده است. یافته ها ودست آورد های این پژوهش حاکی از آن است که غالب فقهای اهل سنت وامامیه استفاده از روش های نوین باروری بین زوجین را جائز میدانند ولی اگر یکی از زوجین ویا هر دوی آنها از نطفه شخص ثالث استفاده کند یا به تعبیر دیگر تلقیح ناهمگون باشد، اکثر فقهای اسلامی آن حرام میدانند ولی عده ی بسیار محدود آن را جائز دانسته اند، از نظر قانونی کودک ناشی از تولد همگون(بین زن وشوهر قانون) در زمان انعقاد زوجیت از تمام حقوق فرزندی برخوردار است در حالیکه کودک ناشی از تلقیح ناهمگون از این حقوق برخوردار نیست و از نظر عرف و قرآن کریم پدر کسی که صاحب اسپرم است ومادر کسی است که صاحب تخمک است.
کلید واژه ها: ارث، نسب، تلقیح مصنوعی، ناباروری، روش های نوین.